rekningr

m.

1) outcast;

2) vagrancy (bera meyna á rekning).

* * *

m. an outcast; Cain var r. frá Guði, Ver. 6, Greg. 26, Hom. 38.

2. vagrancy; bera meyna á rekning, Ísl. ii. 23; see hrakningr, qs. rakningr.